Als je een goede manier zoekt om Groningers onderling te verdelen, leg dan 1.15 miljard euro op tafel en zeg dat men dit het beste samen kan uitgeven. Groningen heeft niets aan al dat geld zonder dat de saamhorigheid is hersteld, zonder dat er samen wordt opgetrokken. Investeer die centen in eenheid, solidariteit en in goede vertegenwoordiging. Tijd voor een vakbond die de visie van Groningers uitdraagt en hun belangen dient.
Aanleiding voor deze inzending is dat ik vanmiddag met die goede mensen van West8 sprak. Ze zoeken naar goede ideeën, draagvlak, vertrouwen en een hoop meer. Ze doen dat uiteraard met goede wil, maar ze ontmoeten helaas veel wantrouwen (ondanks dat ze 100 miljoen mogen uitgeven).
En dat brengt me gelijk de kern van dit idee. Dat onderlinge wantrouwen. De verdeeldheid. Hoe herstel je dat? Ik denk dat we het niet van de waterstof, snel internet of de hyperloop moeten hebben. Ik denk ook niet dat het van de huidige politiek en de bestuurders gaat komen. De mensen van West8 hebben hun hoop gevestigd op de wetenschap, kunst en cultuur. Sympathiek van ze.
Laten we lering trekken uit het recente verleden. Vreemd genoeg was Erik Wiebes de laatste held die Groningen heeft gehad. Dat was niet toen hij aankondigde dat de gaskraan dicht ging. Het was toen hij erkende dat Groningen een Nederlands overheidsfalen van on-Nederlandse proporties is. Een erg onverstandige uitspraak voor een beginnend minister natuurlijk, maar hij verwoordde in dat onbewaakte ogenblik wél wat iedere Groninger denkt. Een golf van dankbaarheid viel hem ten deel. Goh, wat vertrouwde iedereen de man.
Mijn voorstel is: we richten een instituut op met als kerndoel: vertrouwd worden. Haar enige taak is om, namens ons, te verwoorden wat wij van dingen vinden. Het is een manier om het geld voor de toukomst te investeren in vertrouwen en in solidariteit. Dit instituut geeft Groningers een stem. Meer dan dat: het zorgt voor een goede representatie van de belangen van hen die nooit ergens aan tafels zitten en in consultaties worden betrokken. Het wordt een vaste gesprekspartner voor de bestuurders die de Groningers zó slecht hebben vertegenwoordigd, dat we nu een Nationaal Programma Groningen nodig hebben. En het mooie is: omdat het met geld van het NPG is opgericht, is het automatisch welkom bij alle partijen die daarin zitten, bij de gemeenten, de provincie en het rijk.
Hoe noemen we zo’n instituut? Ik denk dat het sterkst is als het een diep gewortelde Groningse naam heeft. We noemen het een vakbond. Het wordt wél een moderne. Met een gedegen onderzoeksafdeling en puike leiding die verantwoording aflegt aan de leden. Een toonbeeld van democratie dus, als tegenwicht tegen de huidige democratie.
Mochten bestaande bewegingen zoals het gasberaad denken “maar dat doen wij toch al?”, wees dan gerust. Zij mogen dit wat mij betreft best opstarten en inrichten. En die term gasberaad: daar gaan we binnenkort tóch vanaf. Er is maar één voorwaarde: je doet het namens alle Groningers (ook diegenen die niets van een vakbond moeten hebben en ook niks van gas)