In scandinavië zie je het overal, sauna’s die samensmelten met de kustlijn. Via een karakteristieke houten steiger wandel je over het water naar een houten complex circa 50 tot 100 meter op zee. Het concept heeft een uitstraling van minimalistische eenvoud en rust, in symbiose met de natuurlijke omgeving. Het wordt tijd dat we dit concept ook in Nederland omarmen.

We leven namelijk in een land die voor grofweg een derde onder de (stijgende) zeespiegel ligt en dus is het essentieel dat we haar omarmen (kijktip: VPRO Tegenlicht – Waterlanders / leestip: Het Water Komt – Rutger Bregman). Dit zeespiegel-adaptieve sauna complex vormt een brug tussen ons en de zee, maar waarom die sauna?

In een tijd waarin druk druk druk het nieuwe normaal is geworden betekent de sauna juist een moment van rust voor jezelf of met elkaar. Even vrij van apparaten en andere stimulansen. De telefoon uit en de natuur in. We worden letterlijk en figuurlijk gestript van onze kleding en status en dit geeft een puur en open gevoel van vrijheid.

Waar wij in Nederland gewend zijn aan grootse sauna complexen die zijn afgeschermd met een hoge omheining, is dit een plek die juist in harmonie staat met haar omgeving. Het is een fraai gezicht. Naast het afgeschermde sauna gedeelte is er een intiem restaurantje waar zowel badgasten als andere bezoekers welkom zijn voor lokale hapjes en drankjes.

Het sauna gedeelte draait om eenvoud met drie verschillende sauna’s, één voor vrouwen, één voor mannen en één gemixt. Voor ieder wat wils. Uiteraard is er de klassieke opgieting en er zijn thema-avonden zoals: Samen in Stilte, Luisterverhalen en Een Goed Gesprek.

Het houten complex staat symbool voor een adaptieve samenleving. Zo beweegt het complex mee met de getijden en wordt alle benodigde energie duurzaam opgewekt middels oneindige bronnen als zon, wind en water.

Maar kallbadhus, van waar die naam? Letterlijk uit het Zweeds vertaald betekent het koudbadhuis. Dat brengt mij bij de kers op de taart. Naast de aangenaam warme sauna’s zoek je tussendoor verkoeling in de zee. Dus niet in een betonnen bak van twee bij twee, maar in een gigantische badkuip die verder strekt dan het oog kan zien.

Even door dat ene punt heen, de adem onder controle krijgen, en als je vervolgens uit het water loopt en stilaan de zon onder ziet gaan over het zeeoppervlak, is het hoofd helemaal leeg. Herboren maak je je weg terug huiswaarts, val je als een blok in slaap en start je de volgende dag scherp en fris, vol met nieuwe ideeën. The Ice (wo)men of the North.